In de 17e eeuw waren er twee religieuze congregaties gevestigd in Durbuy: de recolletten en de recollectinen. Zij verschaften onderwijs en zorgden voor de zieken en de armen.
Door hun komst veranderde de aanblik van de stad, want om ruimte te winnen om kloosters te bouwen, moest er een rivierarm worden drooggelegd en de oude stadsmuur worden opgeschoven. Omdat de stadsmuur in verval was geraakt, kregen ze de toestemming van de gemeente. Wat overbleef werd afgebroken door de Fransen in 1675.
Eind 2011 brachten archeologen in de buurt van het recolettenklooster middeleeuwse overblijfselen aan het licht. Het zou om de fundamenten van een schelptoren gaan. Schelptorens maakten deel uit van de stadsmuur en waren aan de buitenkant gesloten maar open aan de binnenkant. In de archieven is er sprake van nog andere torens: de “Marette Médart” toren en de “Collon” toren. De huidige Sint Nicolaaskerk heeft een laat gotische stijl en werd gebouwd door de recolletten na 1630. Het koor van de kerk werd in de 18e eeuw herbouwd en het klokkenportaal dateert uit de 19e eeuw. Het interieur van de kerk bevat meubilair uit de 17e en 18e eeuw en beelden, een kansel en doopvonten uit de 16e eeuw. De moderne, leistenen kruisweg is gemaakt door beeldhouwer Wéry.